Étienne Gilson

Etienne Gilson (Parijs, 13 juni 1884 – Cravant, 19 september 1978) was een Frans thomistisch filosoof en filosofiehistoricus.

Leven
In de Eerste Wereldoorlog werd Gilson tijdens de Slag om Verdun gewond en krijgsgevangen genomen. Gedurende de twee jaar dat hij gevangen zat, hield hij zich onder meer bezig met het leren van Russisch en de filosofie van Sint Bonaventura. Later ontving hij het Croix de Guerre voor het tonen van moed in oorlogsactie.

Gilson doceerde van 1921 tot 1932 middeleeuwse filosofie aan de Sorbonne, waar hij tevoren had gestudeerd. Daarna bezette hij de stoel van middeleeuwse filosofie aan het Collège de France. In 1929 was hij medeoprichter van het Pontifical Institute of Medieval Studies in het Canadese Toronto. Alhoewel hij in de eerste plaats een filosofiehistoricus was, werd hij ook bekend als een van de leiders van de 20e-eeuwse revival van het thomisme. In 1946 trad hij toe tot de Académie Française.

Werk
Gilson begon het thomisme historisch te onderzoeken. Voor hem was het thomisme niet identiek met scholastiek, maar eerder als een reactie ertegen te beschouwen. Gilson zag de richting waarin moderne filosofie zich bewoog, namelijk het ‘verworden’ tot een wetenschap, als iets negatiefs. Dit betekende volgens hem immers voor de mens een soort troonsafstand, omdat hij zichzelf alleen nog maar als een stukje natuur kon zien. Dit zou uiteindelijk leiden tot de vernieling van menselijke levens en instellingen. Gilson was ervan overtuigd dat alleen de wederopleving van de filosofie van Thomas van Aquino de mens uit die gevarenzone zou kunnen brengen.

Gilson was een zeer productief en populair schrijver. Zijn veelvuldige publicaties over de geschiedenis van de filosofie, en in het bijzonder de middeleeuwse filosofie, worden nog steeds veel gelezen en besproken.