Pythagoras

Pythagoras van Samos (ca. 570 - ca. 495 v. Chr.) was een oud-Ionische Griekse filosoof en de grondlegger van het gelijknamige pythagorisme. Zijn politieke en religieuze leer beïnvloedde de filosofieën van Plato, Aristoteles en daardoor de westerse filosofie. Pythagoras vestigde zich in Zuid-Italië en richtte daar een filosofische gemeenschap op. In zijn leer komen oostelijke elementen voor als zielsverhuizing en verlossing uit het 'Wiel der geboorten'.

De kennis van zijn leven wordt vertroebeld door de legende, maar hij lijkt de zoon te zijn geweest van Mnesarchus, een edelsteengraveur op het eiland Samos. Moderne geleerden zijn het oneens over de opleiding en invloeden van Pythagoras, maar vast staat dat hij rond 530 v.Chr. naar Croton reisde, in wat nu Zuid-Italië is, waar hij een school oprichtte waarin ingewijden geheimhouding moesten zweren en een gemeenschappelijke, ascetische levensstijl hadden. Deze levensstijl hield een aantal dieetverboden in, maar er wordt traditioneel gezegd dat het vooral vegetarisme omvatte.

De leer die het meest met Pythagoras wordt geassocieerd is metempsychose of zielverhuizing, die stelt dat elke ziel onsterfelijk is en bij de dood een nieuw lichaam binnentreedt. Mogelijk heeft hij ook de leer van musica universalis bedacht, die stelt dat de planeten volgens wiskundige vergelijkingen bewegen en een ​​onhoorbare symfonie van muziek produceren. Het is niet zeker of Pythagoras de aan hem toegeschreven numerologische en muzikale leringen wel heeft ontwikkeld, of dat die leringen zijn ontwikkeld door zijn latere volgelingen, met name Philolaus van Croton.

Na de beslissende overwinning van Croton op Sybaris rond 510 voor Christus, kwamen de volgelingen van Pythagoras in conflict met aanhangers van de democratie en werden de vergaderhuizen van Pythagoras verbrand. Pythagoras is mogelijk gedood tijdens deze vervolging of ontsnapte naar Metapontum, waar hij uiteindelijk stierf.