Xenophanes

Xenophanes (ca. 570 - 475 v.Chr.) was een Grieks filosoof, theoloog en dichter die door middel van poëzie scherpe kritiek leverde op onder andere het Griekse Pantheon en de antropomorfe voorstelling van de Griekse goden.

Xenophanes wordt beschouwd als een van de belangrijkste presocratische filosofen. Eusebius citeert Aristocles van Messene die zegt dat Xenophanes de grondlegger was van een filosofie die culmineerde in het pyrronisme. Later volgden hem hierin filosofen als Parmenides, Melissus van Samos, Zeno van Elea, Leucippus, Democritus, Protagoras, Nessas van Chios, Metrodorus van Chios, Diogenes van Smyrna, Anaxarchus en ten slotte Pyrrho. Sinds de oudheid was het ook gebruikelijk om Xenophanes te zien als de leraar van Zeno van Elea, de collega van Parmenides, en men associeerde hem in het algemeen ook met de eleaten, wat hedendaagse filosofen als onjuist zien.